نيكانم

نيكان قشنگم سال 89 وارد چهارسالگيت شدي و خيلي عاقلتر از هميشه كارهاتو انجام ميدادي روزهاي آخر بارداري دوم نتوسته بودم از خاطرات قشنگت برات بنويسم اونروزها كه داداشت تو شكمم بزرگتر شده بود تو با احساس هر چه تمامتر به من نزديك ميشدي و هر لحظه اين ماهي كوچولو رو با اسمش صدا ميكردي و اونو رو بوس ميكردي و ميخواستي بدوني كي اونو ميتوني ببيني و وقتي روهان به دنيا اومد برعكس اونچيز رو كه فكر ميكردم  از من كنارگيري كردي تقريبا سه ماه اول نوزادي روهان مصادف بود با نخوردن غذاي شما و خيلي از كارهاي كه باعث ميشد تو اون انجام ندي تا باعث جلب توجه ديگران بشه . تولدت چهارسالگيت رو در كنار خانواده خودم جشن گرفتيم يه مهموني كوچيك تو خونه ماماني براي اينكه تجديد خاطري باشه از بزرگ شدن تو كيك چهارمين سال تولدت رو خودت انتخاب كردي (مرد عنكبوتي) .

عزيز مامان: در طي اين چهار سال لحظات داشتن قشنگت رو از اول خلقتت تا به امروز با هيچي تو دنيا عوض نميكنم حاضرم تمام اونچه را كه دارم بدم تا تو را براي هميشه براي خودم داشته باشم ولي ميدونم اين كار امكان نداره پس قناعت ميكنم و شكر خدارو را ميكنم تا تو عزيزم را هميشه سلامت و تندرست و شاد و موفق ببينم اين براي يه مادر بهترين هديه از طرف خالقشه .

عكسي در حالحاضر از اون روزها دسترسي نداشتم انشاءالله از اونروزها خواهم گذاشت.